Slechts acht landen in de wereld maken geen deel uit van de Overeenkomst van Parijs. Eritrea, Iran, Irak, Libië, Zuid-Soedan, Turkije, Jemen en sinds afgelopen woensdag 4 november 2020 maken de Verenigde Staten geen deel uit van dit initiatief dat de impact van broeikasgassen in de wereld wil verminderen. De Verenigde Staten trokken zich drie jaar geleden terug uit de Overeenkomst van Parijs inzake klimaatverandering, maar de terugtrekking werd officieel op 4 november 2020, samenvallend met de presidentsverkiezingen in dat land. De beëindiging van de overeenkomst, waartoe voormalig president Barack Obama zich in 2015 had verbonden, veronderstelt de opschorting van alle toezeggingen die de Verenigde Staten zijn aangegaan om de uitstoot van broeikasgassen met 2025% tot 26% te verminderen ten opzichte van 28. 2005 niveaus.
Maar de onzekerheid over de winnaar van de verkiezingen laat de deur open voor Joe Biden om het land opnieuw te integreren in de overeenkomst om de klimaatcrisis te bestrijden als hij de verkiezingen wint. Hij heeft zelfs al gewaarschuwd dat zijn terugkeer naar de Overeenkomst van Parijs een van zijn eerste acties als president zal zijn.
Wat is de Overeenkomst van Parijs?
Meer dan 190 landen hebben op 12 december 2015 de Overeenkomst van Parijs ondertekend in de Franse hoofdstad. Dit internationale pact vervangt het Kyoto-protocol, dat van kracht is sinds 2005 en waarvan de laatste verlenging op 31 december 2020 afloopt. De twee overeenkomsten zijn het resultaat van de Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (1992). Het doel van dit mondiale pact is het verminderen van broeikasgassen om zo de opwarming van de aarde enigszins te stoppen. Er zijn echter nog andere belangrijke aspecten van het verdrag: het bereiken van een evenwicht tussen antropogene emissies door bronnen en absorptie door putten van broeikasgassen. Communiceer elke vijf jaar bijdragen en verstrek de informatie die nodig is voor de duidelijkheid en transparantie van de processen. Vermijd, minimaliseer en pak verlies en schade aan die verband houden met de nadelige effecten van klimaatverandering, inclusief extreme weersomstandigheden. Internationale samenwerking bij de ontwikkeling en overdracht van klimaattechnologie.
Donald Trump en zijn besluit om de overeenkomst te verlaten
Met de voltooiing van het proces dat Trump op 1 juni 2017 begon, slechts vijf maanden nadat hij aan de macht kwam, zou de exit in één woord kunnen worden samengevat: economie. Donald Trump beloofde in 2017 dat hij zou afzien van de overeenkomst die door bijna 200 landen was ondertekend, met het argument dat het de Amerikaanse economie en werknemers in een "permanent nadeel" zou brengen. Punt 28 van de Overeenkomst van Parijs geeft echter aan dat elk land dat de overeenkomst had geratificeerd, zoals de Verenigde Staten, pas drie jaar na de inwerkingtreding om uittreding kon verzoeken. Dat gebeurde op 4 november 2019. Toen het verzoek eenmaal formeel was ingediend op die datum, moest er nog een jaar verstrijken voordat de overeenkomst van kracht werd, dus werd op de kalender aangegeven dat de Verenigde Staten de overeenkomst op 4 november zouden verlaten. November 2020. Zal het op één na meest vervuilende land ter wereld worden uitgesloten van de overeenkomst die de impact van de opwarming van de aarde wil minimaliseren?
Artikel gepubliceerd in Primicias, zie hier.